Istanbul, Turkije, oktober 2012

We hebben dit appartement gehuurd via Wimdu. Het ligt in de wijk Sultanahmet het oude historische Istanbul. Uitzicht op zee vanaf de achterkant terras, zeer dicht bij de Blauwe Moskee, het Topkapi-paleis, de Hagia Sophia, en de Grand Bazaar. Tram en bushalte op steenworp afstand. Comfortabel voor 4 personen, met een tweepersoons bed in de slaapkamer en een uitvouwbare slaapbank voor 2 personen. Volledig ingericht met beddengoed, keuken, wasmachine, wireless internet, tv, airconditioning en 2 terrassen. Het is op de 3e verdieping zonder lift.

We vertrokken maandags al om 7.35 vanuit Eindhoven en landden om 11.50 locale tijd in Istanbul op vliegveld Sabiha Gokcen. De eigenaresse van het appartement had een pick-up busje geregeld, maar vanwege stakingen ging dat niet door. Ze mailde een goed alternatief en een briefje in het Turks voor de taxichauffeur. Met de Havatas bus naar Taksimplein, een centrale plein, waar veel bussen en taxi’s staan. In de bus, we zaten al op onze plaats, kochten we een kaartje voor 6 € of 12 TL p.p. Het ritje was 1 1/2 uur maar dat ligt aan de drukte. Op het Taksimplein namen we een taxi, we gaven het briefje en die bracht ons voor 40 TL met ons vieren naar ons adres. 1 TL = 0,48 € wij deelden het door 2, 40 TL = 20 €

Het terras met uitzicht op de Bosporus is geweldig. Het heeft een afdak en we zaten er altijd te ontbijten en ´s avonds met een wijntje. Het appartement is een aanrader. De eerste dag kwamen we er achter dat we het toiletpapier niet mochten doorspoelen, we moesten het toiletpapier deponeren in een afvalemmer. De tweede dag vonden we het normaal en we lachten er om. We kwamen het meer tegen in Istanbul. Het is net zoals een badmuts dragen in een zwembad, de tweede dag weet je al niet beter. De moskee naast ons, daar sliepen we doorheen, dat heeft denk ik te maken omdat we de airco aan hadden. De slaapbank is prima, lekker ruim en zo inklapbaar. Bij aankomst in het appartement kregen we uitleg over Istanbul en konden we vragen stellen. Ook lag er een map met allerlei informatie o.a. over openingstijden, restaurants…..

       Dinsdags, we begonnen op de Hippodroom, het plein werd in de Romeinse tijd in Constantinopel gebruikt als paardenrenbaan en als sportveld. Twee obelisken zijn bewaard en een derde aan toegevoegd. Aan het plein liggen o.a de Blauwe Moskee en de Hagia Sophia. Onder dit plein bevindt zich de Basilica Cistern.

Bij de Aya Sofia daar stond een rij, dus die zijn we voorbij gelopen, allerlei mannen boden aan om kaartjes gelopen maar trap er niet in. Nu deden we het om 16.30 en we konden zo doorlopen. Heel mooi , loop ook naar boven, entree 25 lira. De Hagia Sophia was eeuwenlang de grootste kathedraal ter wereld. Na de verovering van Constantinopel door het Ottomaanse Rijk, werd Hagia Sophia een moskee en ging Aya Sofia heten. De Byzantijnse muurschilderingen en mozaïeken zijn in die tijd ook met een witte pleisterlaag bedekt. Er werden minaretten neergezet en het kruis op de grote koepel werd vervangen door een halve maan. Onder de Turkse leider Atatürk werd de Aya Sophia in 1934 een museum. Het Aya Sofia museum trekt jaarlijks twee miljoen bezoekers. 

     

We staken de weg over en kochten een kaartje van 10 TL bij Yerebatan Sarnici of Bacilica Cisterne of Yerebatan Saray of Yerebatan Cisterne is een zesde-eeuwse ondergrondse wateropslagplaats in Istanbul. De Basilica Cisterne werd tussen ongeveer 532 en 542 door de Byzantijnse keizer Justinianus aangelegd als wateropslagplaats voor zijn paleis. Dergelijke wateropslagplaatsen vindt men door heel Istanbul. Ze werden aangelegd om in tijden van belegering over voldoende schoon drinkwater te kunnen beschikken. De cisterne ligt onder het voormalige Hippodroom, ten westen van de Hagia Sophia. Het water om de cisterne te vullen werd door middel van een aquaduct aangevoerd vanaf het 19 km ten noorden van Istanbul gelegen Belgrado-woud. De Basilica Cisterne is een grote ruimte van 143 bij 65 meter en omstreeks 9 meter hoog, waardoor de capaciteit ongeveer 80.000 kubieke meter bedraagt. In de cisterne staan 336 zuilen, die het geheel van binnen het aanzicht van een basiliek lijken te geven. De buitenmuren zijn dan ook niet voor niets 4 meter dik. Aan het einde van de cisterne bevinden zich ook twee mysterieuze sculpturen van Medusahoofden. Nog een weetje: Sean Connery is hier geweest om als James Bond een aantal scènes van de film From Russia With Love op te nemen. Indrukwekkend met haar koepels en zes minaretten, domineert de Sultan Ahmet Moskee, ook wel de Blauwe Moskee genoemd, de skyline van Istanbul. Gebouwd in de zeventiende eeuw, wenste Sultan Ahmet I een moskee te bouwen die mooier en groter dan de naastgelegen Aya Sofia zou zijn. In tegenstelling tot wat de bijnaam doet vermoeden, is de moskee niet blauw. De binnenkant is gedecoreerd met 20.000 handgeschilderde tegeltjes in de kleuren blauw, groen en roodbruin. De binnenplaats van de moskee is echter wel versierd met opmerkelijk blauwe tegels. De Blauwe Moskee heeft als enige moskee in Istanbul zes minaretten. Het verhaal gaat dat de sultan gouden minaretten had besteld, maar dat de architect hem verkeerd begreep. “Goud”in het Turks is “altin”, terwijl zes “alti”betekent. Toeristen moeten de moskee binnenkomen via de noordelijke ingang en moeten hun schoenen uitdoen bij binnenkomst (er worden hiervoor plastic zakjes uitgedeeld). Gepaste kleding is ook vereist voor zowel vrouwen als mannen en vrouwen moeten tevens hun hoofd bedekken. Hoofddoeken worden bij de ingang uitgedeeld door medewerkers van de moskee, maar wij hadden gelukkig zelf een sjaaltje bij ons .  

Kapali Carsisi één van de grootste overdekte markten ter wereld. Veel van de kraampjes in de bazaar zijn gegroepeerd per type van goederen, met speciale gebieden voor leren jassen, gouden sieraden e.d. In totaal zijn er meer dan vierduizend winkels. Dagelijks komen er tussen de 250.000 en 400.000 mensen op af. De Bazaar heeft maar liefst 18 poorten die als in- en uitgang dienen.

Via de boekenmarkt en langs de universiteit van Istanbul komen we bij Suleymaniye moskee.

De Suleymaniye moskee is de grootste moskee van Istanbul. Je kunt hem niet missen. De moskee, op een heuvel, torent boven de stad uit. Gebouwd tussen 1550 en 1557. De opdracht voor de bouw werd gegeven door de Osmaanse sultan Süleyman. Het doel: de Aya Sophia, toen nog een moskee, naar de troon steken. Uiteindelijk werd de Süleymaniye Moskee toch iets kleiner dan de Aya Sophia. In 1934 echter werd de Aya Sophia een museum en vanaf dat moment was de moskee van Süleymaniye toch de grootste. Het was er heerlijk rustig.

De Galatabrug bestaat uit 2 etages. De brug is bekend om de vele vissers. Ook bekend als de brug van Geert Mak. Het is 466 m lang en 80 m breed. De brug ligt over de Gouden Hoorn, een zijtak van de Bosporus. het vormt de verbinding met de wijk Sultanahmet en het centrum.

Galata Kulesi, de Galatatoren. De eerste Galatatoren werd gebouwd in 528 als uitkijktoren, maar werd tijdens de kruistochten verwoest. In 1348 bouwden de Genuezen een nieuwe en dat hebben ze goed gedaan! Vanaf de toren kun je genieten van het mooiste uitzicht van de stad. Hij is 61 meter hoog met een diameter van 8,95 meter, waarvan de muren 3,75 meter dik muur zijn. De toren heeft 9 verdiepingen, met de lift ga je 7 verdiepingen omhoog en daar moet je nog 2 verdiepingen beklimmen om het panoramabalkon te bezoeken. Entree 12 TL

  

Woensdags met de tram naar Dolmabahçe Palace. Het Dolmabahçe Paleis werd in 1856 gebouwd in opdracht van Sultan Abdul Mecit. Dolmabahçe was oorspronkelijk een baai in de Bosporus, maar werd in de 18de eeuw gedempt door de Ottomaanse sultans. Het Dolmabahçe Paleis was het eerste paleis in Istanbul dat gebouwd is in Europese stijl. De Sultans zijn uit het oude Topkapipaleis weggegaan omdat het ontbrak aan alle moderne luxe, waar het Dolmabahçe-paleis wel in voorzag. De bouw kostte erg veel geld en goud, waarvan alleen al zo’n veertien ton goud is gebruikt voor het interieur en de decoratie. Entree 30 TL, 45 minuten rondleiding met een gids. Je mag binnen niet fotograferen en filmen. Ik heb een paar foto’s van het internet gehaald om een indruk te krijgen.         

We gaan met de ondergrondse kabelbaan vanaf Kabatar, het eind van de tram, naar het metrostation van Taksim plein. Op het Taksimplein staat het Cumhuriyet Aniti, het Republiek Monument. Het beeld is elf meter hoog en is gemaakt van steen en brons. De ene kant representeert de Republiek Turkije en de andere kant representeert de onafhankelijkheidsoorlog van Turkije die plaatsvond tussen 1919 en 1923. Aan de kant die naar het noorden wijst, staat Mustafa Kemal Atatürk met aan zijn zijde Ismet Inönü en Fevzi Çakmak, en achter deze drie het Turkse volk. Aan iedere zijkant van het standbeeld staat een soldaat met een medaillon met daarop twee vrouwelijke figuren.

Door de wijk Beyoğlu loopt van het Taksimplein tot Tünel de Istiklal Casessi de hoofdstraat van 1,5 kilometer. De straat is namelijk alleen toegankelijk voor voetgangers. Het enige gemotoriseerde vervoer is het nostalgische trammetje wat je kunt nemen als je de tocht terug niet meer aan kan. In de straat en in de zijstraatjes van de Istiklal Caddesi, zijn allerlei bekende winkelketens te vinden.

Pera Palas Hotel, we hadden in een boekje gelezen dat hier vroeger de reizigers logeerden die naar Istanbul met de Oriënt Express reisden. En dat je even binnen moest kijken. We mochten naar binnen. De foto’s van het internet gehaald om een indruk te geven.

 

Treinstation Sirkeci, hoewel zijn glorie dagen als het eindpunt van de Oriënt Express zijn allang voorbij, Sirkeci treinstation is toch een prachtig eerbetoon aan locomotief geschiedenis. Gelegen in het midden van alle actie op het historische schiereiland, Sirkeci Station is de enige spoorverbinding tussen Istanbul en de rest van Europa. Het Sirkeci station van vandaag dateert uit 1890 en is een mooi voorbeeld van het Europese oriëntalisme ontwerp, gemaakt van een combinatie van graniet, marmer en steen.

        Op donderdag stappen we voor 5 TL op de boot naar Prinseneilanden. De Prinseneilanden, een eilandengroep bestaande uit negen eilanden in de Zee van Marmara, onderdeel van Istanbul, waren ooit verbanningsoorden voor Byzantijnse prinsen. Vandaag de dag het onderkomen van de rijke inwoners van Istanbul die gedurende de zomermaanden in hun 19e-eeuwse huizen verblijven. Auto’s zijn er verboden, alleen de politie en het stadsbestuur beschikt over gemotoriseerd vervoer. Het vervoer gaat per paard, koets of fiets. In de zomermaanden tellen de eilanden circa 40.000 bewoners. We besloten om in Burgazada uit te stappen. We huurden een fiets voor een uur. We fietsten naar rechts en wat bleek, het liep dood. Helaas weer terug en de tijd was te kort om via de andere kant te fietsen. Wat een rust vind je hier, tegenover het hectische Istanbul.   

We varen terug langs Haydarpasa, treinstation op het Aziatische deel.

Langs Kiz Kulesi, op een mini-eilandje midden in de Bosporus, voor de kust van Üsküdar, staat de Maagdentoren, of Toren van Leander. Het is een blikvanger voor iedereen die met de boot de Bosporus oversteekt. Op het eilandje stond eerst een twaalfde-eeuws Byzantijns fort dat de Bosporus moest beschermen tegen indringers. Later diende het eiland als quarantaine tijdens uitbraken van cholera, maar ook als vuurtoren, douanepost en tolhuis. Op het eiland is nu een restaurant gevestigd. De toren komt voor in de James Bond film The world is not enough.

Misir Carsisi, de Egyptische Bazaar, ook wel bekend als de Kruidenbazaar, bevindt zich in de wijk Eminönü en is één van de oudste overdekte markten van Istanbul. Een ware bezienswaardigheid op zich, met de grote hoeveelheid en diversiteit aan mensen en geuren en kleuren van de kruiden, specerijen, noten en alle andere etenswaren.

Vrijdags hebben we nog even tijd om Istanbul in te gaan. We lopen langs het Tokapi paleis. We hebben geen tijd meer om naar binnen te gaan.

  

Kucuk Aya Sophia, kleine Hagia Sophia, het was waarschijnlijk een model voor de Hagia Sophia en is een van de belangrijkste vroege Byzantijnse gebouwen in Istanbul.   

Yeni Cami zijn we ook even gauw ingeschoten

  

Vrijdagsgebed

Overal verkopen ze verse jus, de prijs varieert van 0,50 TL tot 2,50 TL

  

Elke keer dat je gebruik maakt van een tram, metro, bus of boot op het openbaar vervoer, dan moet je een token gebruiken. De kleine metalen / plastic munten kosten 3 TL en kunnen gekocht worden op verschillende ticket kiosken en automaten op bus, trein- en metrostations. Metromap van Istanbul.

We vertrokken om 18.55 weer naar Eindhoven. Met de tram naar Taksimplein en op de Havatas bus gestapt, de rit duurde nu maar 45 minuten. We vonden Istanbul indrukwekkend, hectisch, een metropool. Het rijden in een taxi, die schiet overal tussen in elk gaatje, gaan voor niemand aan de kant, ik was blij dat we er waren. Als voetganger ben je ook niet veilig, blijf alert. Bij restaurants en winkels willen ze je graag naar binnen praten. De winkels zitten per assortiment bij elkaar, goed voor de concurrentie. Veel keitjes, slechte wegen, trek goede wandelschoenen aan. Veel straatvuil. De mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Uit eten is heel goedkoop. Wij zijn blij dat we het gezien hebben, maar het is niet zoals bij de meeste steden, dat we zeggen: we komen terug !