Hotel Sandos Caracol Beach, Playa del Carmen, Yucatan, eind april Mexico 2006

Bezienswaardigheden: excursie Chichén Itzá, met het openbaar vervoer naar Tulum, een uur met de dolfijnen zwemmen in Puorto Aventuras, dat ligt 98 km ten zuiden van Cancun.

Vrijdags vlogen we om 15.42 naar Cancun, 8287 km vliegen dus een hele zit. Tijdens de reis werden we goed verzorgd door Martinair. We landen plaatselijke tijd 19.10, Nederlandse tijd 02.10, 7 uur verschil. We werden opgewacht door Mark van Holatours. Als je de snelweg afrijdt richting hotel dan rijd je over een landweg vol met hobbels, maar op het eind van die weg staat heel wat moois, ons resort Sandos Caracol. We werden bij de receptie verwelkomd met een welkomstdrankje. Onze kamer was schitterend versierd ten ere van ons 25 jaar huwelijk.

We hadden een juniorsuite geboekt voor onszelf kamer 1622, op de bovenste verdieping, met op het terras een jacuzzi. In het woongedeelte een bank, tv, salontafel, kast met daarin een kluisje. In het slaapgedeelte een tweepersoonsbed van ongeveer 2 meter breed, een lage kast met daarop een tv, en in de kast een minibar. In het gedeelte richting douche, een leg – en hangkast. Groot douchegedeelte, wastafel, wc en föhn. Neem wel een wereldstekker mee i.v.m. opladen van bijv. een fototoestel. Elke dag kregen we schone handdoeken en werd de minibar aangevuld. Maar we gaven wel elke dag een tip.

Omdat het hotel niet vol was, was er ’s morgens 1 buffetrestaurant open,”Laguna”. Je kon er echt van alles krijgen, broodjes, fruit, toast, eieren, patat, worstjes enz. Als we op het strand lagen haalden we drinken bij de poolbar of voor een cocktail bij de beachbar. Voor de lunch gingen we altijd naar El Gaucho, dat ligt pal naast het strand, boven de beachbar. Ook hier een groot assortiment eten. We dronken hier ’s middags ook cappuccino. ’s Avonds gingen we o.a. eten bij “Laguna” een internationaal buffetrestaurant en er was ook een heerlijke Italiaans buffetrestaurant “la Toscana”. We konden 3x een à la carte restaurant bespreken:”La Riviera” met mediterraans eten, “Oriental ” Japans en “El Gaucho” een grill/steakhouse. Het eten was overal op het resort perfect.  

Na het eten heb je verschillende bars waar je wat kan drinken, ons favoriete bar was de pianobar met heerlijke cocktails.

Het resort is ruim opgezet. Allemaal losse gebouwtjes, met daar achter weer een zwembad, waar we meestal na het strand even gingen zwemmen. Er paar keer per dag vertrekt de gratis bus van het hotel naar Playa del Carmen. Voor de taxi zijn er vaste prijzen 87 pesos.

Het strand is perfect, overal parasols en ligbedden, dit geldt trouwens ook voor alle zwembaden. Goed smeren want we hoorden dat de zon 15x zo sterk is in Nederland, want we verbrandden zo door het verraderlijke windje. We zochten ook menigmaal de schaduw op. Ook trouwden er nog een Amerikaanse stelletje op het strand.

We hebben via de hostess, 2 excursies geboekt. Met de bus naar Chitchen Itza o.l.v. Mark een Nederlandse gids, en dolfijnen zwemmen in Puorto Aventuras.

Tulum

Zondags zijn we met de bus van het hotel naar Playa del Carmen gereden. Door de winkelstraat 5 avenue gelopen, op het eind schuin tegenover de Mac Donald het je het ADO busstation. We kochten een retourtje voor 38 pesos p.p. Omdat we de bus weg zagen rijden en geen zin hadden om in de hitte een uur te wachten, namen we een taxibus voor 25 p.p. terug naar Playa del Carmen. Gelukkig had de ADO bus airconditioning en je kon een film bekijken. De bus stopte vooraan de weg, die we nog helemaal moesten uitlopen.

In Tulum vind je overblijfselen van de Maya’s. Tulum ligt op een prachtige plek boven een klip en is één van de laatste Maya-buitenposten van de late postklassieke periode. Tulum was een belangrijke havenstad en een handelscentrum. De stad werd in 1200 n.Chr. gebouwd en bereikte haar hoogtepunt twee eeuwen later na het verval van de stad Mayapán. Net als de andere centra die in diezelfde tijd aan de kust werden gesticht, was Tulum van oorsprong omringd door verdedigingsmuren, die voorzien waren van wachttorens en looppaden. De muur is van noord naar zuid 450 meter lang en van oost naar west 150 meter. In Tulum zijn haast geen indrukwekkende monumenten te vinden. Wel speciaal is de uitzonderlijke ligging aan zee. Het belangrijkste gebouw staat pal aan de kust op een rots en kijkt over zee, het El Castillo. Op het dak hiervan verheft zich een tempel die bestaat uit 2 vertrekken en een aantal slangenzuilen. 

El Castillo

Chichen Itza

Op maandag werden we om 08.10 opgehaald met de bus. Een excursie naar Chichen Itza. De excursie kost 68 Am.$ incl. bus, entree en lunch. Excl. drinken, 35 pesos voor filmcamera en fooi. We hadden een Nederlandse gids Mark die veel vertelde over de Maya’s hoe ze leefden en nu leven. Dat was best interessant. Zeker omdat de reis bijna 3 uur duurde. Onderweg was er nog wel een sanitaire stop en je kon er souvenirs en drinken kopen. Maya’s slapen in hangmatjes omdat het ruimtebesparend is, koeler om te slapen en veilig voor ongedierte.

 Chichen Itza is de allerlaatste maya stad van betekenis geweest. In de postklassieke periode (1000-1500) is deze stad de belangrijkste metropool die door zijn opzienbarende ontwikkelingen op cultuur en op bouwgebied afwijken met vorige metropolen. Het leidt geen twijfel dat de maya’s zijn beïnvloed door andere volken. Alleen door wie is niet geheel duidelijk. Hoogstwaarschijnlijk door zowel de Tolteken als de Itza’s. Chichen Itza is in de postklassieke periode niet helemaal uit het niets ontstaan. Haar geschiedenis gaat terug en begint ongeveer 500 v Chr. met een kleine nederzetting. In de 4de eeuw na Chr. was dit dorp uitgegroeid tot een bescheidde mayastad die in de 10de eeuw in vreemde handen overging. Vanaf dat moment groeit de stad uit tot een metropool met fantastische gebouwen en domineerde twee eeuwen lang het noorden van Yucatan. In 1125 werd Chichen Itza verslagen door de gebundelde krachten van Mayapán en Uxmal en zorgde voor een leegloop van Chichen Itza.

Castillo (Kukulkan)

Bij de Gran Plaza staat de hoofdtempel van Chichen Itza, de beroemde El Castillo (dat ook Kukulcan genoemd). Deze spectaculaire piramide is het symbool van Chichen Itza. In tegenstelling tot de meeste andere Mayatempels is El Castillo een haast zakelijk monument, nauwelijks gedecodeerd. In wezen spreken hier alleen de hoekige, symmetrische vormen. Maar achter deze nuchtere architectuur gaat een gecompliceerde symboliek schuil. De Mayakalender, de godenwereld en de astronomie dicteerden de vormgeving van El Castillo. Om te beginnen refereert de vierkante vorm van de piramide aan de kosmische voorstelling van de Maya’s. Zij zagen de kosmos als een plat vierkant, gedragen door vier reuzen. De negen terrassen verwijzen naar de negen verdiepingen van het dodenrijk. bovendien wordt elke kant van de piramide als het ware door een trap in tweeën verdeeld: de resulterende 18 delen komen overeen met de 18 maanden van het mayajaar. Daarnaast heeft elke trap 91 treden dat maal vier het getal 364 geeft. Dit is geen rekenfoutje want de laatste dag van het jaar is het bovenste platform, de laatste stap die je maakt om de tempel te bereiken. De weinige decoraties die wel aanwezig zijn, zijn gewijd aan de goden, met name aan Kukulcán, de god van de elementen, gesymboliseerd door de gevederde slang. Geraffineerd eindigen de balustraden van de trap aan de noordzijde van de piramide en twee enorme slangenkoppen met een boosaardige blik en geopende bek. Aan deze trap hebben bouwmeesters, mathematici en astronomen gewerkt. Samen hebben ze een spectaculair fenomeen gecreëerd. Elk jaar aan het begin van de lente en herfst schijnt de namiddagzon schuin op de noordwesthoek van de piramide. De negen hoeken van de terrassen werpen vervolgens langzaam hun schaduw op de balustrade van de trap aan de noordzijde. Dit schaduwspel neemt tenslotte het 34m lange silhouet van de slang aan, dat naadloos aansluit op de gebeeldhouwde slangenkop onderaan de trap. Het schaduwspel wekt de illusie dat Kukulcan afdaalt naar de aarde; een uitdrukking van de harmonie tussen hemel en aarde. Onder de huidige piramide ligt nog een uitzonderlijk gaaf bewaard gebleven piramidetempel met de rode Jaguar-troon, een zeldzaam kunstwerk ingelegd met jade. Helaas mochten we niet meer El Castillo niet meer beklimmen vanwege een val van een toerist, en ook in de binnenste tempel mochten we niet in omdat een toerist vast heeft gezeten en door de te hoge luchtvochtigheid.

Tempel van de Krijgers

Voor de terrasvormige piramide staan 68 vierkante pilaren met gebeeldhouwde krijgers op een laag platform. Erachter de piramide met de monumentale trap mat een balustrade met een opvallende, hoekige vorm en eindigend in de gebruikelijke slangenkop met opengesperde muil. De tempel is gedecoreerd met hoekmaskers boven elkaar. De open bek en slurfachtige neus zijn de kenmerken van de regengod Chaac. Het hoogtepunt van de Tempel van de Krijgers is het beeld van Chac Mool voor de zuileningang. Deze liggende figuur, d knieën gebogen, het bovenlichaam opgericht, oogt vriendelijk. Maar schijn bedriegt: het is een Tolteeks altaar, gebruikt voor mensenoffers. Op de buik van Chac Mool rust een schaal die met beide handen wordt vastgehouden en die bedoeld was voor het hart van de slachtoffer.

 Onderaan de zuidzijde van de Tempel van de Krijgers ligt complex van de Duizend Zuilen. Het ruim 150 meter lange complex is een fantastisch en imponerend bouwwerk waarvan niet geheel duidelijk is of er ook een dak op de pilaren heeft gezeten en zo ja, van welk materiaal. Het getal 1000 moet niet letterlijk worden genomen maar symboliseert louter en alleen het kolossale aantal zuilen. Vierkante exemplaren met gebeeldhouwde krijgers en afbeeldingen van Kukulcán worden afgewisseld met grove ronde pilaren zonder decoraties.

De grote Balspelbaan

De mooiste balspelbaan die ooit door de pre-Columbianen is gebouwd, is zeker die van het Chichén Itzá van de Tolteken-Maya’s. Het is een in noord-zuidrichting gelegen complex van ongeveer 160 m lang en 75 m breed. Het eigenlijke speelterrein beslaat 7000 m2 met aan weerszijde taluds en muren van 8 m hoog waarvan de platte bovenkant diende als tribune voor de toeschouwers. Het geheel omvatte een aantal gebouwen: in het oosten stond een heiligdom met de naam Tempel van de Jaguars; bovenop een talud staat de Tempel van de Tijgers, aan de noordelijke uiteinde van het speelveld staat een (overdekte) tribune die waarschijnlijk bestemd was voor de elite.

Op de lage taluds langs het speelveld staan op de leerzame bas-reliëfs de plechtigheden die bij het spel horen afgebeeld. Het beeldverhaal toont de aanvoerders van beide partijen in gevechtstenue, de onthoofding van de overwonnene. Boven de taluds, 7m boven de grond steekt zowel links als rechts een stenen ring loodrecht uit de talud, waardoor de rubberen balmoest worden ‘geworpen’. De ring is versierd met een reliëf dat twee in elkaar gestrengelde, met elkaar strijdende slangen voorstelt. Het verband tussen de heiligdommen en de balspelbanen laten geen enkele twijfel bestaan over het religieuze karakter van deze typische Maya-sport: het speelveld stelt niets anders dan het universum voor, de heilige ruimte waarin zich het eeuwige gevecht tussen licht en schaduw afspeelt, waarbinnen de hemellichamen, zon en maan, zich verplaatsen onder toezicht van de meester van Xibalba, heerser van het hiernamaals.

Het Balspel (pelotespel) is een wedstrijd tussen twee ploegen die door bijna alle pre-Columbiaanse culturen vanaf het tijdperk van de Olmeken tot aan die van de Azteken werd gespeeld. Het gebied waar dit spel werd gespeeld, strekt zich uit over Midden-Amerika, van El Salvador tot de woestijnachtige streken van Noord-Mexico. Het is een ‘heilige’ sport die word gespeeld met een grote bal van rubber. Het spel vereiste nogal behendigheid, want de spelers mochten de bal noch met hun armen, noch met hun benen aanraken, alleen met hun heupen en het bovenlijf, maar waarschijnlijk ook met de ellebogen, schouders en knieën, zonder hun handen of voeten te gebruiken. Het spel speelt zich af op een groot veld dat is begrensd door muren en taluds. De doelen zijn stenen ringen die tegen de muren bevestigd zijn. Aan het eind van de ‘wedstrijd’ werd een speler aan de goden geofferd – het hoofd of het hart.

Tzompantli

De Tzompantli of ‘schedelplateau’ geeft het bloeddorstige karakter van de religie van de Tolteken-Maya’s weer. Het bouwwerk laat honderden afgehaakte schedels zien van overwonnenen, krijgsgevangenen of verliezers van het balspel die geofferd zijn.

Venus plateau

Op het platform van Venus werden op bepaalde data rituelen uitgevoerd ter ere van Venus. Venus werd als Morgenster en als Avondster vereerd.

El Caracol (slakkenhuis)

Het meest verwonderlijke gebouw in Chichen Itza is El Caracol, ofwel slakkenhuis, vanwege de merkwaardige structuur binnenin. Het is voor de Maya-architectuur een ongebruikelijke vorm. Dit gebouw moet als observatorium hebben gediend om de gang van de zon en sterren te volgen. De ronde toren staat bovenop het tweede terras en is ruim 28 meter hoog vanaf de grond en een doorsnede van 14 meter. Dankzij de drie intact gebleven “schietgaten” kon men een beeld vormen van het doel van dit observatorium, dat met recht een van de belangrijkste creaties is. Het principe van de astronomische ‘mikpunten’ berust op het samenvallen van twee muurhoeken aan de binnenkant van een opening in de vorm van een kijkgat. Hierdoor kon men met opmerkelijke precisie richten.

Om 13.30 kregen we een lunch. Daarna had je de keus om verder te gaan met de rondleiding of zelf op stap te gaan. Daar hebben wij voor gekozen omdat we foto’s wilden maken. Om 16.00 gingen we weer verder met de bus naar Vallodid, een typisch Mexicaanse stad. Daar hebben we 45 minuten gestopt. Je kon het centrale plein, de kerk en gemeentehuis op eigen gelegenheid bezoeken. Vanuit de bus zagen we een oude man met een kar, hij verkocht o.a. sigaretten per stuk.

Het was een warme vermoeide dag maar het is de moeite wel waard !

Puorto Aventuras

Donderdags om 10.00 werden we opgehaald om met dolfijnen te gaan zwemmen. We hadden gekozen voor Dolphin Royal Swim, 129 Am.$. Om 11.00 werden de groepen verdeeld en werden we meegenomen naar het eiland midden in het bassin. Je kan je kleren in een kluisje stoppen. Eerst nog op de foto met een papegaai en toekan. Daarna kregen we een film te zien over dolfijnen en de instructies over de oefeningen. We zaten in een groepje van 8 personen. We kregen zwemvesten om. We mochten het water in, we moesten op het rooster gaan staan op een rij en werden voorgesteld aan Chaac en Alexia. Ze kwamen langs zwemmen zodat wij ze konden aaien. We moesten een kring maken. We moesten onze vingers bewegen en daarop reageerden de dolfijnen met geluidjes. Ze spetteren terug als wij gaan spetteren met onze handen. Constant werden ze beloond met vis. Weer terug op het rooster en omdat de beurt moesten we onze handen vouwen, de dolfijn zwom in je handen, je geeft ze een kus, je krijgt een kus op de wang en daar wordt ook een foto van gemaakt. Je zwemt een eindje verder, houd je handen vooruit alsof je iets draagt dan komt de dolfijn erin liggen, dit noemt men “the hug”, weer een foto.

We moesten ons in 2 groepen verdelen. Je ligt op je buik in het water, armen uit elkaar, duim en wijsvinger gespreid, je moet de vinnen van de dolfijnen vastpakken en zo word je meegetrokken. Geweldig. De mooiste ervaring is “the footpush”. Je ligt op je buik in het water, armen vooruit, voeten geflexd. Heel voorzichtig duwen de dolfijnen dan ieder hun neus tegen je voeten en duwen je vooruit. Je komt ongeveer tot je heupen- knieën uit het water. Dat is bij de één hoger als de ander. Dit is zo’n ervaring wat je nooit meer vergeet. Daarna weer aaien, en de dolfijnen doen nog wat kunstjes.

Het water uit, zwemvesten inleveren en dan naar het videolokaal om naar de opnamen te kijken. Dat was zo leuk, je krijgt de namen te zien van onze groep. Het duurt ongeveer 10 minuten, vooral de footpush is goed te zien want dat laten ze in slowmotion zien. De dvd kost 59 Am $, maar is zeker wel de moeite waard. We gaan het kopiëren zodat iedereen een aandenken heeft om nooit meer te vergeten. Daarna kan je nog foto’s kopen, het is en blijft commercieel. Om 13.00 worden we weer opgehaald met de bus en rijden we enthousiast naar ons resort terug.

Vrijdags werden we om 16.30 weer opgehaald voor de terugvlucht naar Nederland. We konden onze kamer voor 10 Am.$ per uur verlengen. Dat was voor ons tot 16.00. Het resort heeft ook een ruimte waar je kan douchen en je koffer kan neerzetten. Maar omdat we met 6 personen waren, was het makkelijker om in onze kamer te douchen en omkleden. Het was een vakantie om nooit meer te vergeten, alles was goed geregeld, super !